..................................Suisen 5.....................................

 

    Sanji praktycznie nie spał i przez większość dni snuł się jak cień. Nawet Zeff na lekcjach gotowania  wyrażał o niego swoją troskę i próbował rozweselić, nawet w najpochmurniejsze popołudnia. Doceniał to bardzo, ale wieczory w herbaciarni nadal były dla niego prawdziwym horrorem, którego nie mogły przyćmić nawet najsmaczniejsze potrawy.

Nastał kolejny wieczór, gdzie otwierali drzwi Kagejamiya. Po ostatniej rozmowie z Lawem, pomimo wciąż napiętych relacji, wziął sobie jego słowa do serca. Kilka rad nawet wypróbował i musiał z zaskoczeniem przyznać, że ułatwiło mu to życie. Stresował się teraz o wiele mniej, choć nadal nie mógł się przyzwyczaić do zainteresowania, jakim klienci go obdarzali. Dziwnie się czuł, wiedząc, że jego względny spokój to zasługa Trafalgara. Brzdęknął pierwszy dzwonek i Luffy znalazł się przy drzwiach.

.........................Suisen 4..................................

 

W kolejnych dniach skupiał się na skompletowaniu rzeczy do napisania listu. Nie chciał nic powiedzieć o swoim planie, bojąc się, że mu na to zwyczajnie nie pozwolą. W końcu już podpisał cyrograf. Jeszcze będą się bali, że rodzina zabierze go bez słowa. Co prawda, widział w tym swoją jedyną szansę ucieczki.

Na lekcjach gotowania radził sobie świetnie i dzięki temu trzymał się psychicznie. Potrafił przyrządzić ryż, by się dobrze kleił i dał się chwycić pałeczkami, ugotować ramen oraz zrobić sushi i słodkie desery, za które w Ameryce każdy by się zabijał. Staruch miał duże doświadczenie i dobrze go traktował, a on zaczynał go lubić. Zeff nawet pozwolił mu przyrządzić kilka zagranicznych dań, a potem spróbował ich z zaciekawieniem. Przede wszystkim słuchali się nawzajem, nawet jeśli było to zwykłe pokazywanie na migi. Sanji nigdy wcześniej nie doświadczył… takiego połączenia dusz. Oboje kochali to samo i z chęcią dzielili się swoją pasją. Nie mógł uwierzyć, że w tym wszystkim, paradoksalnie, odnalazł skrawek nieba na ziemi. Niestety rzeczywistość nie pozwalała mu zapomnieć, gdzie się znajduje.

.......................Suisen 3.......................

 

Leżał na swoim łóżku. Czuł się upokorzony. Miejsca, w których Law go dotykał wciąż płonęły. Czy naprawdę musiał tak łatwo dać się podejść? Nie rozumiał jak tamten to zrobił. W jednej chwili prawie rozłożył przed nim nogi. Trzeźwe myślenie przywracały mu tylko myśli o tym, że wystawią go jak jakiś przedmiot na aukcję. Świetna sprawa, już nie mógł się doczekać. Wszystko dla jego dobra! Czuł się zagubiony.

– Hej… mogę wejść?

Był to Gin. Z zakłopotaniem podniósł się i pozwolił mu usiąść na łóżku. Przyjrzał mu się bliżej, bo wcześniej jakoś nie miał do tego głowy.

Mężczyzna był wychudzony i wyglądał na zmęczonego. Włosy miał cienkie, szare, w nieładzie. Ciemne cienie pod oczami mocno odznaczały się na poszarzałej skórze. Dłonie miał brudne, jakby przerzucały węgiel albo rąbały drewno. Gdzieniegdzie zobaczył też jasne ślady po zadanych w przeszłości ranach. Spojrzenie nie miało blasku, zupełnie jakby od dawna nie zaznał szczęścia. Być może kiedyś… ten mężczyzna był przystojny. Ten obrazek ścisnął go za serce. Musiał to zawrzeć w swojej minie, bo Gin się odezwał.