Było ciepłe lato 7

- Czemu musimy tu być, Ace?! Będą nas szukać! Co się odpierdala?

Sanji rozglądał się niepewnie dookoła, bojąc się że ktoś ich nakryje.

On, Ace, Zoro i Law stali właśnie przed drzwiami do pokoju Bonney, Monet i Baby 5.

Piegowaty nie chcąc wyjaśnić im niczego, zapukał do drzwi. Mieli ochotę krzyknąć ale nie zdążyli.

Otworzyła im Jewerly, szczerząc się od ucha do ucha. Nie wróżyło to niczego dobrego. Na dodatek, na jednym z łóżek siedział Kid, mając równie zdziwioną minę co reszta.

- Idę stąd…

Ace chwycił Trafalgara za kołnierz i pociągnął z powrotem.

- Świetnie, to już mamy komplet! – Klasnęła w dłonie Bonney i siadając na podłodze, poklepała miejsce koło siebie.

- Komplet do czego? Ace, jak zaraz nie powiesz, o co tu chodzi… - Sanji wydawał się naprawdę zdenerwowany. Zoro jako jedyny się nie odzywał, najwyraźniej mało się przejmując całą tą sytuacją.

- Nie stresujcie się tak kochaneczki! – Baby 5 była cała rozpromieniona. Przejechała po nich wzrokiem, a najdłużej zatrzymała się na Sanjim, przez co chłopak niepohamowanie się zarumienił.

- Wasz kolega nie jest taki głupi jak myślicie. – Monet uśmiechnęła się szatańsko. – zwłaszcza, że wiemy, co macie cennego w szafce nocnej u tej rudej kocicy. Radziłabym więc zachować potulność baranków.

Zanim któryś z nich zdążył się połapać, o co może tej szalonej dziewczynie chodzić, Ace wybuchnął.

- Przepraszam to moja wina! – ukrył twarz w dłoniach. – One mnie zmusiły. Powiedziały że jak was tu nie zaciągnę to nas wydadzą! O ta! - wskazał palcem na Bonney. – słyszała podczas biegu jak gadam z Sabo o flaszce z alkoholem… Miałem nic nie mówić, Nami by nas zabiła…

- Ty idioto… - Sanji zrezygnowany, przejechał ręką po twarzy.

- Bla, bla, bla… nasz warunek jest taki, że gracie z nami w butelkę. Wy się wysilacie byśmy się dobrze bawiły, a my trzymamy gębę na kłódkę. Jasne? Wszystko dotarło?

Jewerly nie musiała bardziej się streszczać. Każdy z nich zrozumiał, że są na ich łasce i potulnie usiedli, zagryzając zęby.

- A ten musi tu być? – Zapytał Zoro łypiąc głową na Eustassa.

- Owszem, jest niezbędny. I również nie za bardzo ma wybór…

Monet mrugnęła do zdenerwowanego Kida. Wyglądała na najbardziej szaloną z nich wszystkich. Ace nie pojmował, jak można ufać kobietom. Toż to istne szatany piekielne, zło wcielone.

- Oto zasady. Wykonujemy jedynie zadania, które losujemy z tej oto szklanej miski – pokazała im wypełnione karteczkami szkło -  za każde wykonanie i niewykonanie poszczególnego z nich będziemy… pić. – Baby 5 wyciągnęła spod łóżka litrową butelkę sprajta, ale gdy tylko ją otworzyła, wiedzieli, że w środku znajduje się inny płyn.

Szatany. Jak nic szatany.

- Zabiję cię Portgas, zabiję. – szepnął Sanji, ledwo nad sobą panując. Nerwowo spojrzał na zegarek. Ich przedostania noc na tym obozie zamieniała się w koszmar.

- To zaczynamy zabawę!

Bonney okręciła butelkę, która bardzo długo się zatrzymywała. Wszystkim kolacja podjechała do gardła, gdy szklana szyjka przesuwała się leniwie w ich stronę. Na szczęście zatrzymała się na Monet.

Dziewczyna odczytała wylosowany liścik.

- Pocałuj osobę siedzącą po prawej…

Była to ów kręcąca, która klasnęła w dłonie i się zaśmiała.

Bez jaj, nie zrobią tego, pomyślał Ace.

- Macie zamiar też grać uczciwie? – Zapytał Trafalgar, zastanawiając się co tak naprawdę tu robi i czemu on.

- Oczywiście. Wtedy nie byłaby to dobra zabawa. – Monet znów dziwnie się uśmiechnęła.

Chłopacy wybałuszyli oczy, gdy zielonowłosa nachyliła się do warg Bonney. Zamiast zrobić to krótko i zwyczajnie, dziewczyny rozchyliły usta i bez żadnych oporów zaczęły się namiętnie lizać.

- O ja pierdolę… - szepnął Sanji, nie będąc pewnym, czy z nosa właśnie nie cieknie mu krew – czy ja śnię?

Portgas go szturchnął i zaczął wykręcać ze stresu kostki dłoni. Co jeszcze znajduje się na tych karteczkach?

Pierwszy kieliszek poszedł w ruch. Monet nawet się nie skrzywiła. Po tym krótkim pokazie, który wprawił wszystkich w osłupienie, dziewczyna okręciła butelkę. Tym razem padło na Zoro.

- Rozbierz się… Czyli że co? – uniósł brew zaskoczony.

- Masz glon zamiast mózgu? Do naga. - Wyjaśniła różowowłosa.

Dziewczyny zachichotały.

- Jesteście chore – syknął Kid, któremu nerwowo podskakiwało kolano.

Roronoa wzruszył więc ramionami i zaczął ściągać ubrania. Jedno po drugim lądowało na podłodze, aż w końcu nic nie zostało.

- No proszę, proszę… Jednak dobrze się bawię... – Bonney przesunęła wzrokiem po umięśnionej klacie i zawiesiła wzrok między jego nogami. Baby 5 zakryła oczy zawstydzona, a Monet zaśmiała się pod nosem. Zoro usiadł z powrotem by wypić i zakręcić butelką. Zażenowani chłopacy wywalczyli, by mógł trzymać na swoich kolanach poduszkę.

- Czemu to zadanie nie wypadło wcześniej…

Ace z niepokojem spojrzał na mówiącego do siebie Sanjiego, który widać wkręcił się w grę. W sumie się nie dziwił, właśnie przed chwilą jego przyjaciel doświadczył jednego ze swoich marzeń by zobaczyć na żywo dwie całujące się dziewczyny.

Butelka zatrzymała się na Ace’e. Przełknął ślinę.

- Udawaj psa… Serio?

- No dalej, zaszczekaj nam pieseczku.

Nie pamiętał kiedy ostatnio czuł się tak upokorzony. Nie dość że kazały mu dać głos, to jeszcze przejść się kawałek na czworakach. Żałował że ten wstyd nie spalił im pokoju. Innym przestało być do śmiechu jak skończył i okręcił butelkę. Chwycił za kieliszek i jednym łykiem go opróżnił. Alkohol palił gardło i od razu rozgrzał mu żołądek. Zrobiło mu się niedobrze ale wiedział, że bez procentów tu nie przeżyje. Padło na Kida. Ace był bardzo ciekawy jakiego haka miały na niego, skoro tak potulnie poddawał się tej zachciance.

Dalsza gra skutkowała tym, że Eustass musiał seksownie zjeść banana, ale zrobił to tak źle, że wypił trzy karne kieliszki, Sanji musiał (mógł!) zdjąć stanik Baby 5 samymi zębami, Bonney zrobiła trzy malinki na szyi Zoro (jego uszy zapłonęły czerwienią, co nawet dla jego przyjaciół było zaskoczeniem), Monet usiadła na kolanach skonsternowanego Lawa i bawiła się jego włosami, Ace musiał trzymać się za rękę z Sanjim oraz pocałować Baby 5 w brzuch. Śmiechom dziewczyn nie było końca. W miarę trwania zabawy, wszyscy się rozluźniali. Każdy kto nie wykonał polecenia dostatecznie dobrze, pił trzy karniaki. Wszyscy więc byli już lekko wstawieni, gdy padło jedno z dziwniejszych zadań.

- Zostań moim chłopakiem!

- Co?

Sanji wstrząsnął głową, nie do końca pojmując, co do niego mówi Baby 5.

- Tak ma napisane na karteczce? – Trafalgar z całej siły próbował się skupić, w czym przeszkadzała mu dość intensywnie Monet i wkurwiono-morderczy wzrok Kida, wypalającego mu wnętrzności.

- Ma napisane wymyśl zadanie. – Bonney uniosła bezradnie ręce w teatralnym geście – więc wybrała.

- Ale, że co…? – Zaśmiał się nerwowo, udając zażenowanie.

- Och… - Dziewczyna nagle strasznie się zasmuciła, a jej oczy zaszły łzami. – Więc jednak… mnie nie potrzebujesz?

Wszyscy wytrzeszczyli oczy, a Sanji spłonął rumieńcem.

- Słucham? – myślał że niedosłyszał, tak samo jak reszta.

- Nie chcesz żebym była twoją dziewczyną? – Spąsowiała, nakręcając na palec jeden ze swoich czarnych loczków i pociągnęła noskiem. Wszyscy zwątpili, czy robi sobie jaja, czy mówi poważnie.

- No wiesz… być tak nieludzkim! - Zacmokała Bonney z niezadowoleniem.

- Będzie straaaaasznie płakać, jak się nie zgodzisz – dodała Monet tym swoim tajemniczym głosem, prawie szeptają prosto w ucho Trafalgara, który się czuł coraz bardziej niekomfortowo.

Ace aż rozdziawił usta. O co chodziło tym lasce? Najgorsze było to, że jego przyjaciel naprawdę słabo ukrywał podniecenie.

- To nie tak! Może… Pewnie… Nie wiem… To żart? – zaśmiał się nerwowo, nabawiając się jakiegoś powiekowego tiku. Widać, że walczył ze sobą. Czarnowłosa zrobiła maślane oczka, które go hipnotyzowały.

- Psyt, ziemia do Sanjiego, ziemia do Sanjiego… nie daj się jej, może to podstę…- Ace nie zdążył dokończyć.

- Dobrze. Zgadam się.

To było zdecydowanie za szybkie. Pisk szczęścia dziewczyny był nie do opisania.

- Och! Mogę cię zatem pocałować?! – Baby 5 wręcz wybuchła rozpromienieniem.

Szok i niedowierzanie zagościło na twarzach zgromadzonych, a Sanji dostał natychmiastowego krwotoku mózgu. Nie czekając na jego zgodę, zbliżyła się do niego na kolanach. On odruchowo cofnął się delikatnie, przez co prawie weszła na niego i  złożyła na jego rozchylonych wargach miękki pocałunek.

Nawet Ace się zarumienił, widząc jak erotycznie ta dziewczyna go podeszła. Całowała go chwilę, a on całkowicie odpłynął. Dobrze, że sama to przerwała, bo Portgas bał się, że zaraz będzie świadkiem sceny erotycznej swojego przyjaciela, a tego bardzo nie chciał.

- Jaki cyrk… - westchnął Zoro, choć on też czuł się pożerany wzrokiem przez różowowłosą.

Kolejny zakręt butelką wylądował na Kidzie.

Chłopak był tak niespokojny, że sięgając po karteczkę, prawie zbił miskę. Gdy przeczytał zadanie, zaśmiał się nerwowo.

- Nie ma mowy.

- Zrób loda osobie, która siedzi naprzeciwko. – Przeczytała Bonney wyrywając mu kartkę.

Wszyscy rozdziawili usta. To chyba było trochę przegięcie, prawda?

Trafalgar poruszył się niespokojnie, będąc właśnie naprzeciw Kida, który wyglądał, jakby chciał pierwszy raz w życiu uderzyć kobietę.

- Ej, ma przed sobą Monet i Law’a, co to za głupie sprecyzowanie? – Zapytał Ace, zamiast zastanowić się nad absurdalnością zadania.

- To jasne, że loda można zrobić tylko chłopakowi -  zaśmiała się Baby 5 i tak spojrzała na Sanjiego, jakby mu go właśnie robiła. Jego przyjaciel przepadł w słodkich odmętach podniecenia, Ace chciał uratować Trafalgara, nawet za cenę porzygania się na dywan zamiast do kibla, więc wymyślił coś naprędce.

- To jest przegięcie, dajcie spokój.

No w chuj się wysilił.

- Niech pije karniaki. – zaproponował Zoro, ale chyba nikt go nie usłyszał.

- Jebcie się, nie jestem jakimś pedałem żeby mu loda robić.

Zapadła po tym zdaniu jakaś niezręczna cisza. Coś pękło w Trafalgarze bo niespodziewanie się odezwał.

- Spoko, już raz mi wystarczył by przekonać się, jakim jesteś dupkiem.

Dziewczyny zawyły z podekscytowania.

Ace zrobił szokokociczkę. Zoro uniósł brew, Sanji dalej resetował windowsa. Kid wyglądał za to, jakby dostał w twarz. Jego pokrętna, pijana logika podpowiedziała mu, że żeby wyjść z tego z twarzą odwróci kota ogonem.

- Z tego co pamiętam to ty błagałeś mnie o więcej.

Law wręcz kipiał z oburzenia. Monet delikatnie z niego zeszła, nie chcąc przypadkiem być na linii frontu. Widać jednak, że ją to ekscytowało.

- Nie wspomnę, kto tu otacza się wianuszkiem lasek, udając że nie stoi mu na mój widok.

Dziewczyny były w siódmym niebie.

- Chłopaki, może… - Ace zastanawiał się, kiedy dojdzie do rękoczynów.

- Jeśli liczyłeś na coś więcej, to sorry ale śmieszny jesteś.

Law chciał coś odpowiedzieć, ale nagle zapomniał języka w gębie.

- Och, kogoś jednak zabolało moje odrzucenie? Biedactwo – Kid ewidentnie pławił się, widząc ból jaki wywołał w oczach Trafalgara.

- Wiesz co, jeb się.

- To nie ja tu jestem męską dziwką.

Law wstał. Wydawało się że mu przyłoży, ale ostatecznie odpuścił. Coś go powstrzymywało. Bolały go te słowa. Bolały go bardzo i bał się, że zaraz emocjonalnie nie wytrzyma. Ace widział, że wcale nie jest tym pozytywnie zaskoczony. Pierwszy raz od długiego czasu poczuł się zobowiązany, by zabrać głos w poważnej sprawie. To był właśnie ten moment.

- Jak długo masz zamiar to ciągnąć?

Kłócący się zdążyli zapomnieć, że nie są sami w pomieszczeniu. Spojrzeli na Ace’a, który wpatrywał się w Eustassa.

- Ktoś cię o coś pytał? – Kid już miał zamiar go olać, ale szybko zdenerwował się jeszcze bardziej.

- Robisz krzywdę sobie i innym, im dłużej na to patrzę tym bardziej uświadamiam sobie że już dawno powinienem coś powiedzieć…

- Zamknij ryj! Nie ma ochoty tego…

- Zachowałem się jak dupek, przyznaję…

Kid zauważył chyba do czego zmierza bo wstał i niebezpiecznie zbliżył się do Ace’a.

- Jeszcze jedno słowo!

- …i nie sądziłem, że danie ci kosza tak na ciebie wpłynie…

Trafalgar zamrugał kilka razy. Po twarzy Sanjiego i Zoro poznał, że nie on jeden jest zaskoczony.

Kid palił się ze złości. Chwycił Portgasa za koszulę i pociągnął do siebie, urywając z niej jeden guzik. Najwyraźniej udawanie głupka już nie miało znaczenia, bo potok słów który potem nastąpił wszystkich wcisnął w posadzkę.

 - Jaja sobie robisz?! Zakpiłeś ze mnie, zrobiłeś ze mnie pośmiewisko i dobrze o tym wiesz! Nie zdajesz sobie sprawy z tego co czułem! Wiesz co? Nie wszyscy potrafią mieć tak wyjebane jak ty! Do ciebie może ciągle ktoś wyciąga rękę, ale ja miałem przesrane, rozumiesz?! To ty tu jesteś gnojem!

Najwyraźniej alkohol pomógł mu w wykrzyczeniu tych kilku zdań. Ace wytrzymał dzielnie jego spojrzenie.

- Tak, masz rację. Jestem gnojem. Przepraszam.

Eustass zastygł.

- Możesz mi wierzyć lub nie, ale nigdy nie chciałem cię upokorzyć, a przynajmniej nie świadomie. Wiem, że moje słowa nie cofną czasu, ale nie rób ze swojego życia piekła, bo taki drań jak ja nie potrafił się zachować. Jak będziesz uciekał przed tym dalej to stracisz o wiele więcej niż wydaje ci się, że zyskujesz tkwiąc w tym kłamstwie.

Cisza była przejmująca. Ręka która trzymała żółtą koszulę zaczęła drżeć. Potem chłopak go puścił i wyszedł bez słowa, trzaskając drzwiami.

Dosłownie po tym, Ace pobiegł do kibla się wyrzygać.

Trafalgar otrząsnął się z szoku i wstał. Wszyscy patrzyli na niego w milczeniu. Nie widząc sensu dalej tu tkwić, również wyszedł. Wszyscy bardzo powoli przetwarzali to, co właśnie się wydarzyło.

Bonney wzruszyła ramionami i zarzucając je z powrotem na szyję Zoro, bez ogródek zadała mu pytanie.

- To co, skoro już jesteś nagi to może idziemy się wykąpać? Sztywno się tu zrobiło.

Roronoa nadal utrzymywał kamienną twarz, choć uszy poczerwieniały na nowo.

- Okej.

Dziewczyna wstała i z zadowoleniem chwyciła go za rękę i poprowadziła do łazienki, z której wyszedł Portgas. Na jego twarz wracały kolory.

- Jezu. – Przetarł twarz dłońmi.

- Nie wierzę… Po prostu nie wierzę… - Sanji ledwo powstrzymywał udar mózgu, gdy Baby 5 ocierała się o jego ramię swoim dość okazałym biustem. – Ty… z tobą mam jeszcze do pogadania. – wskazał na Ace’a – a teraz wybacz, ale… musze… chyba… zapalić…

- O! To pójdę z Tobą! Mogę?! – dziewczyna położyła dłonie na jego udzie, niebezpiecznie blisko krocza.

- J-jasne!- pisnął.

Sanji chyba nie posiadał się z radości. Ace słyszał bicie jego serca nawet z tej odległości. Gdy wyszli, zostali sami z Monet przy cichym akompaniamencie lecącej wody z pod prysznica.

- A Ty? – Piegowaty poczuł, że to będzie najgorszy kac w jego życiu.

- Co ja? – zapytała dziewczyna, uśmiechając się do niego dziwnie satysfakcjonująco.

- O co tobie chodziło w tej całej farsie? One widać dostały, czego chciały. – Dał do zrozumienia że chodzi mu o Bonney i Baby 5.

- Och, ja po prostu… - nachyliła się do niego, przez co wystraszył się, że go pocałuje, ale jedyne co, to jej wargi musnęły płatek jego ucha. Po tych słowach poczuł, jak przebiega po jego plecach lodowaty dreszcz – bardzo fascynują mnie różne intrygi…

Stwierdził, że nie będzie dłużej przebywał w tak creepy towarzystwie i również oświadczył, że wychodzi. Już właściwie nic tu po nim.

Gdy chłodny powiew nocy owiał mu twarz poczuł jakby bardzo długo wstrzymywał w sobie powietrze. Zakręciło mu się w głowie.

- Ja pierdolę, co tu się właśnie odjebało…

I wszedł w mglistą końcówkę nocy. Musząc się porządnie przewietrzyć, zrobił kółko wokół obozu, czując dziwną potrzebę znalezienia Kida. Czuł się teraz za niego odpowiedzialny. Szczerze, nie spodziewał się, że trafi w sedno. Nie zdawał sobie sprawy z jego uczuć, zawsze zbywał tą myśl, żyjąc w słodkiej beztrosce. Naprawdę poczuł się jak dupek.

W końcu go przyuważył, gdy zszedł na brzeg jeziora. W słabej poświacie wstającego słońca odbijały się dwie sylwetki. Podejrzewał, że był z nim Law. Dziękował w duchu, że został odciążony z przypilnowania chłopaka i rzucając im ostatnie spojrzenie, wrócił do ośrodka. Wiedział, że nie będzie w stanie zasnąć. Musiał czymś zając głowę. Czymkolwiek.  

Wszedł bez pardonu do swojego pokoju i usłyszał krzyk, który rozerwał mu bębenki.

Koala w ostatniej chwili nakryła się kołdrą, a Sabo leżał z gołym tyłkiem na wierzchu, pąsowiejąc bardziej od niej.

- No h-h-hejoooo - wyjąkał blondyn, nie wiedząc jak zareagować.

- Spoko, dzisiaj mnie już nic nie zaskoczy. Nie przeszkadzajcie sobie. Zaraz wychodzę - Machnął zrezygnowany ręką, wszedł do łazienki, oblał swoją twarz chlustem lodowatej wody, chwycił pastę do zębów i wyszedł.

Słoneczko ogrzało mu twarz.

- Tak, trzeba coś jeszcze odpierdolić.

Następny rozdział

....

Trochę krótszy rozdział, ale mam nadzieję, że w porządku ;) Może do końca roku się wyrobię....?