Niespodzianka

No dobra, pewnie posypią się hejty ale muszę się Wam do czegoś przyznać xD Do mojej nowej wielkiej miłości. Miłości do k-popu, a mianowicie do BTS xD To po prostu stało się samo. Dla tych co zaczęli płakać, proszę, nie martwcie się. Nie porzucam Nie iGRAJ ze mną ani reszty pomysłów na fiki, ten one-shot to taki krótki przerywnik. Czasem wolę urodzić coś co mi chodzi świeże po głowie niż na siłę coś starego. Po za tym OP już w połowie mam skończony, będę go dzisiaj dopisywać. Mam nadzieję, że nie przestaniecie mnie kochać xD A dla tych, co również są fanami i znają sytuację, życzę miłej lektury^^ Zainspirował mnie ich wywiad w radiu, kto chce może TUTAJ przesłuchać.

Tytuł: Niespodzianka

Zespół: BTS

Rodzaj: One-shot

Pairing: JiminxJ-hope

     Park Jimin opadł na swoje łóżko twarzą do poduszki i mruknął przeciągle. W końcu mógł zrzucić z siebie ubrania i przebrać się w luźną podkoszulkę i dresy. Pomimo intensywności pracy był to dla niego świetny dzień i wyciągając się na pościeli, uśmiechnął się do siebie zadowolony.

     Lubił obchodzić swoje urodziny, a już zwłaszcza ze swoimi członkami zespołu. Podciągając się na łokciach spojrzał na biurko, gdzie porozstawiał prezenty od chłopaków. Żałował tylko, że nie mógł zobaczyć się z rodziną, lecz w najbliższym czasie niestety było to niemożliwe. Po wydaniu ich nowego albumu i szaleńczej promocji czasem nie mieli nawet czasu porządnie zjeść i się wyspać. Wydarzenie goniło za wydarzeniem, koncerty, fanmeetingi, wywiady... Wszystko to go cieszyło, w końcu takie wymarzył sobie życie.

     Choć na dzisiejszym spotkaniu w radiu byli dla niego bezlitośni.

     Wspominając to żenujące, aczkolwiek zabawne zdarzenie, schował twarz w dłoniach i znów zaczął się śmiać. Nigdy więcej nie chce w swojej obecności słyszeć o jakichkolwiek MAŁYCH papryczkach. Chłopaki całą drogę ze studia mu dokuczali. Doprawdy, demony nie przyjaciele.

Pomyślał, jak bardzo ich wszystkich chciałby wytarmosić za te docinki i obracając się na plecy, zaczął nasłuchiwać odgłosów z mieszkania, w którym niedawno wszyscy wylądowali i szykowali się do snu przed kolejnym intensywnym dniem.

     Zdziwiło go to, że zrobiło się nienaturalnie cicho. Usiadł na łóżku i zastanawiał, co może być tego przyczyną. Przecież zawsze panował harmider, chłopaki ganiały się po pokojach, przepychały do łazienki, waliły naczyniami gdy szykowali kolację...

Wstał zaniepokojony i uchylił drzwi od swojej wspólnej sypialni która dzielił z J-hopem i V.

Na korytarzu było ciemno. Czyżby wszyscy gdzieś wyszli bez niego? Zostawiając go wieczorem w jego urodziny?

     Dojrzał nagle słabe światło z kuchni i ruszył zaciekawiony w tamtym kierunku.

Gdy jego oczom ukazał się płomyk świeczki, uśmiechnął się szeroko, a następnie o mało nie dostał zawału jak światło żarówki rozbłysło i coś strzeliło dosłownie koło jego ucha.

     - STO LAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAT!
     - Chcesz mnie zabić?!

     Jimin śmiejąc się i rozmasowując uszy, uderzył w ramię cieszącego się jak dziecko Hobiego. Doprawdy, ten człowiek chyba nigdy nie przestanie go zaskakiwać niespodziankami i decybelami. Otrzepał się ze srebrnego pyłu konfetti i zaczął się przepychać ze swoim przyjacielem, który nie mógł przestać się chichrać.

     - Ale miałeś minę!
     - Mogłem tu leżeć martwy! Co to za pomysły?

     Przytrzymał jego nadgarstki i droczyłby się dalej, ale jego wzrok przyciągnął kubełek pełen kurczaków z wbitą na samym szczycie pojedynczą świeczką.

     - To dla mnie?- Zapytał ze świecącymi oczami i podbiegł do blatu. Uwielbiał to danie i z zachwytem zaciągnął się zapachem pieczonego mięsa w chrupiącej panierce.
     - Nie, postawiłem dla ozdoby.- J-hope wywrócił oczami.

     - Jimin nawet nie czekał na pozwolenie tylko chwycił jednego kurczaka i zanurzając w ostro-słodkim sosie, wgryzł się w soczyste mięso, rozpływając się od pierwszego kęsa.

     - Jesteś taki dobryyyyy! - Rzucił się przyjacielowi na szyję i chrupał mu do ucha.- Specjalnie poszedłeś po nie dla mnie?

     - Fanki prawie mnie rozerwały. Znaj moją dobroć.- udawał oburzenie, choć kącik ust delikatnie mu drgał z rozbawienia.

     - W ramach podziękowań, pozwolę ci zjeść ze mną.- Zażartował i zaprosił jak damę do stołu.

     Usiedli i pałaszowali we dwójkę, wspominając jak to kiedyś grupka ARMY wyczaiła ich raz w KFC, gdy mieli na sobie małpie maski. Bo przecież wcale nie zwracaliby na siebie uwagi. Oczywiście Jimin wpadł na ten genialny pomysł, który przypłacili potem rozdaniem miliona autografów, oraz wyciąganiem ich przez ochroniarzy z podnieconego tłumu. To było pouczające doświadczenie.

     - Czemu akurat małpie maski?- Zapytał Hobi nie do końca pamiętając i oblizał palce z sosu.

     - Hym...- Jimin zatrzymał się wzrokiem trochę za długo na ustach przyjaciela nie zauważając, że ten to zauważył. Gdy się otrząsnął, spalił buraka i odchrząkując, udawał, że nic nie zaszło.- To po Halloween było. Mieliśmy pod ręką.

     - Ach tak...- J-hope również spuścił wzrok i przełknął ślinę.

     - A tak w ogóle... gdzie reszta?- Jimin dopiero teraz przypomniał sobie, że od jakiegoś czasu nikt im nie przeszkadza.

     - Wyszli...- Powiedział cicho chłopak i unikając zetknięcia z tymi czarnymi oczami, bawił się dopalającą się świeczką

     - Dokąd...?- Poczuł, jak coś skręca mu się w żołądku. Czyżby byli tu sami?

     - Na kolację.

     Jung wiedział, że szybko nie wrócą. W końcu sam to zaaranżował. Spalił buraka, gdy przypomniała mu się rozmowa z Jinem.

     - Po prostu musisz ich wszystkich wyrzucić z mieszkania. 
     - Ale po co? 
     - No bo... bo...

     Jin uśmiechnął się, doskonale rozumiejąc, ale nie mógł przestać nabijać się z kolegi.

     - No nie wiem, nie wiem... co będę z tego miał? Po za tym jak mam wykurzyć z domu czterech podejrzliwych i niesfornych chłopów? To jest absurdalnie niewykonalne. 
     - Pozmywam....?- Wskazał na górę garów, które piętrzyły się od tygodnia.

      Jin obrzucił go pogardliwym spojrzeniem.

     - To nie starczy nawet na kiwnięcie moim palcem.

     Wiedział że tu musi rzucić od razu ciężką artylerie. Westchnął cierpiętniczo i z bólem serca oraz portfela zaproponował nową pobliską knajpę gdzie serwowali kurczaki. Jinowi zaświeciły się oczy i bez skrupułów wyrwał mu banknoty.

      - No i wiedziałem, że się dogadamy!

      - Przed północą nie chcę was widzieć!- Rzucił mu na odchodnym ostrzegawczo.

     - Kolację....? Wiec...
     - Tak, jesteśmy sami.

     Zapadła między nimi niezręczna cisza. Jimin nie pamiętał, kiedy ostatnio dorm był taki pusty. Właściwie nigdy nie był. Zawsze wszędzie byli razem. Nawet to, że mieli osobno pokoje nie pomagało w utrzymaniu jakiejkolwiek prywatności. Byli skazani na siebie i nie narzekali, ale dla ich dwójki było to ostatnio dość trudne...

     Gdy ich oczy się spotkały, dostrzegli w nich specyficzne podekscytowanie.

     Jimin nie pamiętał, kiedy zaczął patrzeć na Jung'a w inny sposób niż przyjacielski. Czy to była kwestia wspólnych treningów, dzielenia pokoju, pogłębienia przyjaźni czy spędzonych lat... Naprawdę świetnie się dogadywali i coraz częściej dotykali się spojrzeniami, które były dalekie od przypadkowych. Ich fizyczność również się zmieniała, dorastali i w żaden sposób nie mogli zatrzymać koła, które pchało ich myśli w nieznanym dotąd kierunku. Park czuł niepokój z tym związany i napięcie, które narastało z każdym dniem. Nie mógł nawet się tym z nikim podzielić. Teraz jednak nikt im nie przeszkadzał. Nie mógł oprzeć się wrażeniu, że to wcale nie przypadkowe. Przyjrzał się dokładniej przyjacielowi, który delikatnie się rumienił. Nie mógł nie przyznać, że to urocze.

     - I wyszli nic nam nie mówiąc?

     Hobi mu nie odpowiadał i coraz bardziej utwierdzał się w przekonaniu, że coś jest nie tak.

     - To randka?- Zapytał i od razu zaśmiał, gdy J-hope przywalił mu w ramię.
     - Jeszcze czego!- Spąsowiał, choć uśmiech nie schodził mu z twarzy.
     - Ktoś tu się rumieniiii.- Dźgnął go w policzek.- Choć to byłby naprawdę miły prezent...- Powiedział, zanim się zastanowił.

     Znów zapadła między nimi napięta cisza, w której ich myśli i serca galopowały w zdwojonym tempie.

     - Posprzątam.- Powiedział spięty do granic możliwości J-hope i chwycił ich talerze zanosząc je do zlewu.
     - W ogóle to dzięki, no wiesz, za to w radiu.- Powiedział by choć na chwilę zmienić temat. Ręce mu drżały.- Jedyny stanąłeś po mojej stronie. Żeby przestali się nade mną pastwić.

     Hobi chwilę się zastanawiał, ale szybko podłapał, o co chodzi młodszemu. Uśmiechnął się na to wspomnienie i zaczął myć naczynia.

     - Masz urodziny, raz mogę być dobry.- Pokazał mu język.- Teraz wiesz, że na przyszły raz nie wolno pisać o MAŁYCH papryczkach.

     - Myślałam że się spalę ze wstydu.- Zaczął się śmiać i przeczesał palcami swoje złote włosy.

     - A ja, że pęknę ze śmiechu.

     - Ej, nie mam małej papryczki.

     - Zapewne.- Dusił się w konwulsji.

     - J-głupek...- Również pokazał mu język, rozbrojony uśmiechem jakim go obdarował przyjaciel.

     Jimin padł na blat i z na wpół przymkniętych powiek patrzył na plecy J-hopa i gładził kciukiem usta. Przejechał wzrokiem po jego zgrabnej i delikatnej jak na chłopaka talii, zatrzymując się na pośladkach. Przygryzł wargę i nie mogąc się powstrzymać, podszedł do niego od tyłu.

     - Może pomogę?- Szepnął mu do ucha trochę ciszej i głębiej, niż zamierzał.

     Hobi prawie wypuścił talerze z rąk.

     - T-to wycieraj.

     Pracowali w ciszy stojąc obok siebie ramię w ramię. Przekazując sobie talerze dość wymownie dotykali swoich dłoni. Jimin czuł, że robi mu się coraz bardziej gorąco.

     - Nie powinienem kupować ci tych kurczaków. Utuczę cię i ARMY mnie zabiją.- Hobi unikał kontaktu wzrokowego i napienił ponownie gąbkę. Dobrze, że naczyń było tak dużo, musiał czymś zająć ręce.

     - A Tobie by to nie przeszkadzało? Mój tłusty bebzol?- Nie mógł przestać go podpuszczać. Po za tym, zawsze to robili, wśród grupy uchodzili za parę roku, która non stop zachowuje się jak niewyżyte małżeństwo. W sumie dalecy od prawdy nie byli....

     - Jakbyśmy musieli cię wtaczać na scenę to byłoby to kłopotliwe.

     - Przyznaj, że żałowałbyś moich absów.

     - Zawsze zostaje Jung Kook.

     - Ty zdrajco! - Prysnął mu wodą.- Jestem zazdrosny!

     Zaczęli się śmiać i przyjacielsko przepychać. Rozchlapali wodę dookoła, robiąc w kuchni niemałą kałużę. Koszulki poprzylepiały im się do ciał, a piana spływała z twarzy, gdy rozpoczęli wojnę na na gąbki.

     - Jung Hoeseok! Masz natychmiast cofnąć swoje słowa!- Wymierzył w niego ostrzegawczo chochlą.

     J-hope tylko się zaśmiał w odpowiedzi i uciekał przed Parkiem przez korytarz. Dorm nie był za duży więc jedyną drogą była ich sypialnia, skąd i tak nie miał już jak się wydostać bo Jimin zatarasował mu drogę w drzwiach, obierając się seksownie o framugę.

     Znów zapadła cisza, przerywana ich przyspieszonymi oddechami. W powietrzu dało się wyczuć elektryzujące napięcie.

     - No i co teraz zrobisz?- Zapytał Jimin zbliżając się do przyjaciela powoli jak tygrys do ofiary.- Zdecydowałeś się już?

     - Jung Kook, czy ty... sam nie wiem...- Drażnił się z nim i udawał z rozbawieniem, że się zastanawia.- Jak mam to ocenić...

     - Czemu mi to robisz!- Dźgnął go w żebro, obrażając się jak mała dziewczynka.- Nie masz serca. Najpierw małe papryczki, teraz to...- Grał zdruzgotanego.

     - Może tak powinienem sprawdzić...

     Jimin wciągnął z sykiem powietrze, gdy ciepła dłoń chłopaka podwinęła jego mokrą koszulę i wsuwając się pod materiał, przejechała palcami po jego spiętym brzuchu. Było to tak niespodziewane i intymne, że zamarł, nie potrafiąc wykonać jakiegokolwiek ruchu.

     Jung przełknął ślinę wiedząc, że posuwa się znacznie dalej niż ich wcześniejsze zabawy. Ale po to właśnie zorganizował ten wieczór by rozwiać w sobie pewne wątpliwości. Serce chciało mu wyskoczyć z piersi.

     - Hymm...- Delikatnie badał fakturę mięśni, które drżały pod jego dotykiem.
     - I?- Zapytał Jimin przypominając sobie jak się oddycha.
     - Może być.- Udawał stoicką powagę.
     - Tylko tyle?- Przysunął się bliżej, zmniejszając dystans między nimi. Postanowił nie być gorszy, zwłaszcza, że umysł podpowiadał mu niebezpieczne rzeczy. Położył dłoń na biodrze Hobiego i przesuwając ją w górę, również wsunął ją pod koszulkę chłopaka, kciukiem gładząc rozgrzaną skórę. Już nawet nie zastanawiał się, co robi, to działo się samo, a on z przyjemnością się temu poddawał.

     Ta zabawa przekroczyła granicę, jaką do tej pory zachowywali.

     - Naprawdę byłbyś zazdrosny?- Zapytał cicho J-hope drżąc pod dotykiem chłopaka. Drugą rękę zarzucił mu za szyję, dając do zrozumienia, że nie stawia oporu. Gorące oddechy owiały ci twarze.

     - Jak cholera.

     Jimin nachylił głowę i nie mogąc się już powstrzymać, sięgnął zachłannie do drugich ust. Przylgnęli do siebie oboje, smakując się powoli. Najpierw ostrożnie łączyli drżące wargi, spłoszeni swoimi pragnieniami i bojąc się odrzucenia. Gdy jednak żaden z nich nie ustępował, stawali się śmielsi, odważniejsi, wprowadzając się w stan euforii, nie mogąc uwierzyć, że to naprawdę się dzieje. Jimin nie przerywając pocałunków, delikatnie popchnął Hobiego, który wycofał się i oparł ich wspólnego biurka. Błądził dłońmi po jego torsie i okolicach bioder, przypierając go do mebla. Rozchylił językiem delikatne usta i wkradł się do nich, czując ich wspólne narastające podniecenie.

J-hope jęknął mu cicho w usta, gdy otarli się o siebie. Zacisnął palce na jego plecach i musiał się w końcu oderwać, by chwycić oddech.

     - O rany...- Potrafił tylko tyle wydusić.
     - No. - Hobi zaczął się śmiać i schował twarz w zagłębienie szyi Jimina.

     Przytulili się do siebie czując przez cienki materiał, jak szybko biją im serca. Uśmiechnęli się i trwali tak jeszcze chwilę, rozkoszują się swoim ciepłem. Park przymknął oczy i sięgnął ustami gorącej szyi. Przyjaciel wygiął się z przyjemności gryząc go w ramię.

     - Zrób tak jeszcze raz.- Szepnął.

     - Tak?

      J-hope westchnął z przyjemności, a Jimin mógłby na to patrzeć całą wieczność. Zapragnął nagle robić z nim tak bezwstydne rzeczy, że poczerwieniał na samą myśl. Chciał go rozebrać tu i teraz, poznać każdy najbardziej intymny kawałek, każde westchniecie, każde bezwstydne słowo jakie padłoby dzięki niemu z tych seksownych ust.

      I pewnie by tak się stało gdyby nie przekręcany zamek w drzwiach.

      Odskoczyli od siebie jak oparzeni i nie wiedząc co z sobą zrobić, jeden wskoczył pod kołdrę a drugi leciał do kuchni wycierać podłogę.

Banda przekrzykujących się muzyków wlała się do dormu, głośno zdejmując buty i zrzucając kurtki.

     - Boże, jakie to było dobreeeeeeeeeeeee.- V darł się i głaskał się po brzuchu, spostrzegając leżącego pod kołdrą Jimina.- A ten już śpi?
     - J-hope, co tu się, do cholery, stało?- Rap monster stał nad jeziorem w kuchni i rozkładał przerażony ręce.- Basen chciałeś urządzić?
     - A ty czemu leżysz mokry w łóżku?- Suga odkrył przerażonego Jimina, który szarpał się z nim o kołdrę.
     - Odwal się, przeklęta cukrzyco!- Park wił się ze wstydu nie mogąc opanować śmiechu.
     - Świeczki? Jak romantycznie...- Kooki uśmiechnął się dwuznacznie machając J-hopowi jedną przed nosem. Puścił mu oczko i pokazał kciuka w górę, przez co kolega spłonął rumieńcem.
     - Ale, że co? - Zapytał V, który jakoś zupełnie nie ogarnął sytuacji.
     - Nic, nic, dzisiaj śpisz ze mną.- Powiedział mu najmłodszy, biorąc go pod ramię i zaciągając do swojej sypialni, którą dzielił z Rapmonem.
     - Z jakiej paki?- Tae poczerwieniał po koniuszki uszu, nie rozumiejąc tej dziwnej propozycji.
     - Jung spojrzał ukradkiem na zegarek widząc na nim pięć minut po północy. Mrużąc oczy posłał mordercze spojrzenie Jinowi, który stał w progu cały promienny i posłał mu jednego ze swoich buziaków. Niemo wyszeptał mu, że przy najbliższej okazji go zabije. Nie mógł jednak przestać się uśmiechać, slysząc z sypialni śmiech swojego ukochanego, którego dalej torturował pytaniami Shuga.